Twaalf jaar geleden, op 2 juni 2008, mijn verjaardag, schreef ik Hultzer Coaching in bij de Kamer van Koophandel. Ik had de opleiding tot biografisch loopbaancoach afgerond en stond te trappelen om als zelfstandig balans- en loopbaancoach van start te gaan.

Overspannen

Hier ging wel wat aan vooraf… In 2006 liep ik behoorlijk vast in mijn werk (en ook privé, zie mijn blog van mei’20). Ik was overspannen en al langer niet blij met mijn werk en leven. Tijdens een loopbaanheroriëntatietraject ontdekte ik dat mijn hart uitgaat naar het begeleiden van mensen die uit balans zijn. Gelijk aansluitend deed ik een opleiding om zelf te kunnen gaan coachen en voelde ik ook, dat ik dat als zelfstandige, op mijn eigen wijze, wenste te doen.

Vanwege mijn eerdere studie marketing, PR en communicatie ging het vermarkten van mijn coachpraktijk mij goed af en voelde ik mij als een vis in het water. Mijn kwaliteiten en vaardigheden kwamen mooi samen! In mijn omgeving vond ik bewondering voor mijn moed en ambitie. Vertrouwen in een kansrijke onderneming was echter zeer matig… Maar als dochter van een ondernemer, gesterkt door discipline en ambitie en gesteund door mijn echtgenoot kreeg ik het voor elkaar!

Stiefmoedercoaching

Vanwege mijn privésituatie, ik was inmiddels stiefmoeder van twee jongens, kreeg ik steeds vaker mede-stiefmoeders in mijn praktijk, die mijn advies vroegen over hun stiefgezin. Een nieuwe doelgroep om te gaan begeleiden, diende zich aan. Destijds was er nog nauwelijks ‘stiefcoaching’ en ook geen specifieke opleiding/training ervoor, dus verdiepte ik mij in boeken hierover, vooral Amerikaanse, want Nederlandse boeken waren schaars. En zo werd ik één van de eerste stiefmoedercoaches in Nederland! Later vloeide hier nog relatiecoaching uit voort.

De afgelopen twaalf jaar heb ik vele stiefmoeders, stiefvaders, gescheiden vaders en personen die uit balans waren op het gebied van hun loopbaan, toekomstperspectief, stresslevel en relatie(s) mogen begeleiden. En iedere keer ben ik geraakt door het vertrouwen dat ik krijg en de openhartigheid van al deze cliënten. Ongelooflijk dankbaar ben ik dat ik op deze manier mag helpen en daar mijn ‘boterham’ mee mag verdienen. Het geeft veel voldoening om dit werk te doen en het ondernemerschap biedt mij vrijheid en onafhankelijkheid.

Dankbaar

In de eerste jaren was ik wel eens onzeker, wanhopig zelfs, of ik op deze manier wel kon (over)leven. Dit is in de loop der jaren steeds minder geworden. En nu, in deze crisis, blijkt mijn coachpraktijk/onderneming stevig genoeg. Dit maakt mij trots, dankbaar en vol vertrouwen in wat er komen gaat. Ik blijf mij inzetten als coach en ook verder ontwikkelen.

Als je cliënt bij mij (geweest) bent, dan dank ik jou voor het vertrouwen en als je overweegt je bij mij aan te melden, dan heet ik je van harte welkom!

Deze Coronacrisis brengt mij terug naar mijn essentie, zoals crises doen. Ook al is de huidige crisis ongekend en wereldwijd, ik trek toch wat parallellen naar mijn persoonlijke crises…

Ouderverstoting

De laatste is de reden geweest dat mijn echtgenoot, Geert, en ik recentelijk verhuisd zijn van Delft naar Lisserbroek. Twaalf jaar gelden vestigden wij ons in Delft vanwege Geerts twee zonen. Zij woonden deels bij hun moeder in een dorp vlakbij Delft en deels bij ons. Uit respect en privacy voor mijn stiefzonen ga ik daar niet gedetailleerd op in, maar helaas zien wij de jongens helemaal niet meer. Dit heeft in de afgelopen twaalf jaar heel wat oplopende spanningen gegeven voor alle betrokkenen. En ondanks alle liefdevolle inzet en inspanningen van Geert en mij, en betrokkenheid van diverse instanties, hebben we niet kunnen voorkomen dat Geert als vader verstoten is van zijn kinderen, en ik daarmee als stiefmoeder.

Waarom deel ik dit nu met jou? Omdat ik wil laten zien dat ook ik pittige processen heb ervaren en dat Geert en ik dit als paar hebben ‘overleefd’, en meer dan dat: Het heeft ons dichter bij elkaar gebracht en sterker gemaakt. Wij hebben in Lisserbroek een nieuwe start gemaakt, met z’n tweeën. En het heeft mij nog meer ervaring, motivatie en drive gegeven om stiefmoeders (blijvend) te begeleiden.

Bijna gescheiden

En wij hebben, deels gerelateerd aan het proces rondom Geert met zijn ex-vrouw en kinderen, maar ook ten gevolge van andere factoren, een relatiecrisis doorleefd, zo’n drie jaar geleden, waarbij wij een tijdje uit elkaar geweest zijn en een scheiding dreigde. Ook daar zijn wij sterker uitgekomen als stel, maar ook persoonlijk. Ook die ervaring neem ik mee in mijn werk, als relatiecoach.

Overspannen

Zo’n veertien jaar geleden liep ik persoonlijk vast in mijn toenmalige relatie en in mijn werk: Ik was overspannen. Ik verbrak mijn relatie en ging aan de slag met mijzelf. Eerst met bewustzijnscoach Erica Rijnsburger, met wie ik mijn rugzak inging en later met loopbaancoach Ans van Holst. Bij Ans ontdekte ik waar mijn (werk-)hart ligt, ben ik in opleiding gegaan tot coach en startte ik mijn eigen coachpraktijk voor balans- en loopbaancoaching. En bij Erica leerde ik een goede, bewuste relatie met mijzelf en mijn nieuwe liefde, Geert en zijn zonen, aan te gaan.

(On-)gezondheid

Als jong volwassene kreeg ik de (non) diagnose ‘chronisch vermoeidheidssyndroom’, m.a.w. mijn langdurige vermoeidheids- en pijnklachten waren niet te verklaren binnen de reguliere geneeskunde. Daar begon mijn zoektocht naar een gezonde levensstijl en persoonlijke ontwikkeling, die heeft geleid tot mijn huidige balans in welzijn op fysiek en psychisch/mentaal vlak en is de belangrijkste waarde en drijfveer in mijn leven en werk: balans/bewustzijn.

Hoe pittig deze crises ook waren, elk op een ander niveau, na de gevoelens van hopeloosheid, machteloosheid, eenzaamheid, uitzichtloosheid, pijn, frustratie, boosheid, vermoeidheid, verdriet kwamen hoop, licht, inzicht, zin, inspiratie, richting, liefde, vertrouwen, blijdschap, verbinding, energie, bezieling, motivatie en dienstbaarheid. En dat maakt dat ik mij nu in deze Coronacrisis goed staande houd.

Enorm dankbaar naar Erica (https://www.elenchis.nl/), Ans (https://www.ansvanholst.nl/) en Geert voor de diepgaande, leerzame processen, die maken dat ik nu ben, wie en wat ik ben en het vertrouwen dat ik heb in mijn/de toekomst. En daar hebben ook latere opleiders Yvette Hooites-Meursing en Anita Hellemons van Levenswerk (https://www.levenswerk.com/) een essentiële bijdrage aan geleverd, ook dank aan hen!

Mocht je meer willen weten over mijn processen/verhaal, laat het me weten en als ik je ergens mee kan helpen, nu of in de toekomst, dan ben ik er voor jou, welkom!

Ruim 10 jaar geleden begon ik met het begeleiden van stiefmoeders, als één van de eersten in Nederland! In die afgelopen tien jaren heb ik heel veel stiefmoeders mogen helpen in mijn praktijk. Uit mijn praktijkervaring ga ik met jullie delen, deze keer over verwachtingen…

“Wat verwacht je van mij?”

Waar het vaak schuurt, is op het vlak van verwachtingen. Doorgaans word je verliefd op een fantastische man en ‘neem’ je zijn kind(eren) er ‘gewoon’ bij. Je vervult jouw stiefmoederrol, zoals je denkt dat er van je verwacht wordt. Je vult de verwachting van jouw partner, zijn kind(eren), zijn ex, de omgeving, … in.

Soms al snel en soms wat verder in de tijd loop je vast en zoek je hulp. Eén van de eerste vragen die je van mij krijgt, als je aangeklopt hebt voor mijn coaching, is: “Weet jij wat jouw partner van jou verwacht als stiefmoeder van zijn kind(eren)?” Meestal krijg ik hier als antwoord: “Nee, eigenlijk niet…”.

Als huiswerk krijg je dan die vraag mee om thuis (alsnog of opnieuw) te stellen: Wat verwacht je van mij als stiefmoeder van jouw kind(eren)? En de vraag aan jezelf: Wat verwacht ik van mijn partner bij de invulling van mijn stiefmoederrol?

Stevig fundament

Deze vragen stellen en hierover met elkaar in gesprek gaan, bieden een route naar een stevig fundament voor jouw relatie en samengestelde gezin. Het is zeker niet zo, dat je volledig aan elkaars verwachtingen moet voldoen! Het is wel belangrijk en verhelderend te weten wat de verwachtingen zijn, zodat je kunt onderzoeken in jezelf en met jouw partner wat haalbaar is en wat niet.

Verbindend communiceren kun je leren!

Wat kun je nu doen als jullie verwachtingen ver uit elkaar liggen of als jullie communicatie vastloopt? En wat als de verwachtingen helder zijn en ook invulbaar, maar jullie toch vastlopen? Lees dan ook eens mijn artikelen over verbindend communiceren en de illusie van begrip of maak en afspraak bij Hultzer Coaching!

In mijn praktijk kom ik het veel tegen: Je hebt een wens, verlangen, behoefte, gemis of irritatie, of wat voor gevoel dan ook en ‘de ander’ moet dat begrijpen…

Jouw collega is al een tijd afwezig door ziekte en jij hebt haar werk tijdelijk overgenomen, maar voelt geen enkel begrip hiervoor. Het is niet bij te benen…

Je mist jouw overleden moeder nog steeds, als is ze er al een tijd niet meer, maar ‘men’ gaat er vanuit, dat je er wel weer overheen bent!

Je bent stiefmoeder en jouw partner moet begrijpen hoe pittig het voor jou is om ook aandacht te geven aan zijn kinderen. Het lijkt wel alsof hij het vanzelfsprekend vindt, dat jij ’s morgens ook boterhammen smeert voor zijn kind!

Begin bij jezelf!

Het begint bij jezelf. Waar wil je begrip voor? Meestal zit dit in gezien of gehoord worden: erkenning.

Op de werkvloer: de erkenning en dankbaarheid voor wat je extra doet en wellicht compensatie op een ander vlak.

In het geval van het gemis van je moeder: erkenning en ruimte voor gemis en rouw, ongeacht hoe lang het al geleden is.

En in het geval van stiefmoeder: erkenning en dankbaarheid voor wat je doet voor een kind, dat niet van jou is en wat nooit vanzelfsprekend is.

Mijn ontnuchterende antwoord en opvatting is dat je het begrip niet gaat krijgen. Niet vanzelf en ook niet in de mate die je wenst. ‘De ander’ weet, ervaart en voelt namelijk nooit precies wat jij weet, ervaart en voelt. Als je behoefte hebt aan begrip, zul je hier dus zelf iets in moeten doen!

Vervang begrip voor respect en erkenning

Laat het verkrijgen van begrip los. Het is een illusie, mijns inziens! In plaats van begrip verkrijgen mag je wel gaan voor gezien en gehoord worden: respect en erkenning.

In werksituaties is begrip lastig haalbaar, omdat het vaak onzichtbaar/niet duidelijk is hoe zwaar je belast bent. Hier zal je zelf aan de bel moeten trekken bij jouw leidinggevende en aangeven hoe (over-)belast je bent geraakt om erkenning te krijgen en/of compensatie te vragen in salaris, vrije tijd of afstoten van bepaalde taken, of wat dan ook.

Bij rouw neemt na een tijd, in jouw omgeving, het bewustzijn op het gemis af. Zo gaat dat. Daar waar je er zelf tegen aanloopt, zoals bij een zwangerschap, zul je het zelf moeten benoemen, neer moeten zetten, door je erover uit te spreken.

Voor stiefmoeder betekent dit, dat als ze zich te veel irriteert bij het vullen van de broodtrommel van stiefzoon, dat ze zich moet uitspreken naar haar partner. Ze mag hem er bewust van maken dat dit geen vanzelfsprekendheid is. Dat wat ze doet voor zijn zoon, uit liefde is voor hem/haar partner en wel zijn dankbaarheid of erkenning nodig heeft. Hij zal dit wellicht niet begrijpen, maar respect/waardering/erkenning voor wat ze doet, mag ze wel verwachten!

Verbindend communiceren

Hoe krijg je nu erkenning voor (de reden van) jouw irritatie, hoe verkrijg je respect voor jouw wens, verlangen, behoefte, gemis, waarde, … ? Neem er verantwoordelijkheid voor en spreek je uit! Hoe je dit, met succes, kunt doen, lees je in mijn artikel over verbindend communiceren of bespreken en oefenen we in een coachsessie. Welkom (terug) bij Hultzer Coaching!

Tijdens de aankomende feestdagen breng je waarschijnlijk wat meer tijd door met je partner, (stief-) kinderen, familieleden, vrienden, … Verbindende communicatie kan jou helpen om de dagen zonder extra stress door te komen en je meer verbonden te voelen met jezelf en de mensen om je heen.

Met verbindende communicatie bedoel ik dat je verbindt met jezelf, met dat wat je ervaart en wat je tot uiting wil laten komen. En dat je in die uiting ook verbinding vindt met de ander.

Begin bij jezelf!

Het begint bij jezelf. Hoe communiceer je met jezelf? Weet jij hoe je je voelt? Wat doet de situatie met jou? Wat roept dat wat de ander zegt of (niet) doet in jou op? En wat je wil overbrengen aan de ander? Voordat je in contact gaat met de ander is het belangrijk helder te hebben hoe jij er zelf in staat. Stap 1 is: Hoe is dit voor mij? Stap 2 is: Onderzoeken wat je nodig hebt, van jezelf en/of de ander. Is dat een luisterend oor, een advies, een actie, of juist even niets? Stap 3 is: In contact treden met die ander en het overbrengen. Het kan zijn, dat stap 3 er helemaal niet van komt of een tijd uitgesteld wordt. En dat komt de relatie voor de lange termijn ten goede. Verbindend communiceren resulteert veelal in minder gesproken woorden en meer en bewustere interne dialoog!

Koude thuiskomst na Kerstborrel

Voorbeeld: Je komt thuis van een Kerstborrel, waar je zonder je partner naar toe bent gegaan. Bij thuiskomst vraagt je partner niets. Die gaat op in een film of het werken op de laptop. Het voelt koud na het gezellige samenzijn op die borrel. Wat maakt dat je ‘kou’ ervaart? Voel jij je niet gezien en gehoord? En waar raakt dat? Wat heb je nodig? En wat verlang je van je partner?

Als jij je niet gezien en gehoord voelt, is het belangrijk om te voelen of dit iets raakt. Als het je diep raakt is er meestal meer aan de hand dan de ervaring in de situatie waar jij je in bevindt. Heb jij dit gevoel eerder ervaren? Dan is jouw partner in deze situatie een trigger. Daar bewust van worden, helpt om niet uit te halen naar je partner en een dader van hem/haar te maken voor ‘dingen’ uit het verleden.

Kun jij nu jezelf troosten voor het niet gehoord en gezien zijn in het verleden en daarmee jezelf nu wel zien en horen?! En jezelf afvragen wat je in deze situatie van je partner verlangt?

Als je geen partner hebt of niet samenwoont, kun je evengoed kou ervaren bij thuiskomst en het ontbreken van een partner ervaren. Of een soortgelijke situatie meemaken met je (stief-)kind, vriend(in), collega,…

Verbindende expressie

In stap 3 treed je naar buiten en kom je tot expressie. Dat kan in gesproken of geschreven woorden gaan. Als je lerende bent, is het wijs om een tijdje eerst op te schrijven wat je wil gaan zeggen en vooral het ‘hoe’ daarmee voorbereidt en bewuster neerzet. De volgende tips zullen je helpen om gelijkwaardigheid te bereiken in de dialoog tussen jou en de ander, maar ook tussen je gevoel en verstand:

  1. Formuleer vanuit jezelf/’ik’
  2. Formuleer vanuit jouw gevoel/ervaring/waarneming
  3. Formuleer jouw behoefte/verlangen
  4. Check of de ander je gehoord en begrepen heeft
  5. Waak voor ‘absolutiseren’, aanvallen, oordelen, eisen en dreigen

Als je weet wat je tot uiting wil laten komen richting je partner, dan formuleer je vanuit jezelf. Bijvoorbeeld: “Ik merk dat ik kou ervoer toen ik thuiskwam van die borrel. Ik miste belangstelling van jou.” Als je in je onderzoek ook de geraaktheid op een oud stuk hebt ervaren, dan kun je dat ook nog delen. “Het raakt me extra, omdat ik vroeger als kind zo weinig belangstelling heb ervaren voor wie ik echt ben.”

Daarna volgt je behoefte/verlangen: “Ik zou het fijn vinden, als je een volgende keer zou vragen hoe mijn avond was?” En vervolgens check je of het aangekomen is: “Kun je mij volgen?”

Wat NIET werkt is als je jouw partner aanvalt: “Je toonde weer eens totaal geen belangstelling toen ik thuiskwam. Dat doe je nooit!”. Met een aanval/beschuldiging raak je de verbinding met de ander kwijt, want die gaat in de verdediging. Je komt dan in een strijd, een welles-nietes discussie en dit eindigt met twee verliezers.

Met absolutiseren verlies je de verbinding met de ervaring/situatie. Je maakt het groter dan de actuele situatie en daar kan de ander niet op reageren en een gelijkwaardig gesprek is niet meer mogelijk. Houd het dus altijd ‘klein’: bij de ervaring/het moment/de situatie in het hier en nu.

Dit is een praktijkvoorbeeld en wat algemene tips. Iedere situatie vraagt een gepaste benadering. Wil jij leren verbindend te communiceren? En daarmee jouw relatie(s) verrijken? Welkom bij Hultzer Coaching!